سال «اقتصاد و فرهنگ با عزم ملی و مدیریت جهادی» را تبریک می گوید و برای تحقق آن٬ لبیک گوی رهبر فرزانه ی انقلاب اسلامی حضرت امام خامنه ای حفظه الله است.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در پیام نوروزی خطاب به ملت ایران، سال ۱۳۹۳ را
سال «اقتصاد و فرهنگ با عزم ملّی و مدیریّت جهادی» نامگذاری کردند.
متن پیام رهبر انقلاب اسلامی به شرح زیر است:
بسم
الله
الرّحمن
الرّحیم
یا مقلّب القلوب و الابصار، یا مدبّر اللّیل و النّهار، یا محوّل الحول و الاحوال، حوّل حالنا الی احسن الحال.
اللّهمّ صلّ علی فاطمة و ابیها و بعلها و بنیها.
اللّهمّ کن لولیّک الحجّة بن الحسن صلواتک علیه و علی ابائه فی هذه
السّاعة و فی کلّ ساعة ولیّا و حافظا و قائدا و ناصرا و دلیلا و عینا حتّی
تسکنه ارضک طوعا و تمتّعه فیها طویلا.
اللّهمّ عجّل فرجه و اجعلنا من اعوانه و انصاره و شیعته.
فرا رسیدن سال نو را تبریک عرض میکنم به همه
ی هم
میهنان عزیزمان و یکایک ایرانیان در سراسر کشور و در هر نقطه
ای از جهان که زندگی میکنند. مخصوصاً تبریک عرض میکنم به خانواده
های معظّم شهیدان، به جانبازان، به همسرانشان و به همه
ی کسانی که در راه اسلام و ایران مجاهدتی کرده
اند و میکنند و بار زحمتی را بر دوش کشیده
اند و میکشند. همچنین تبریک عرض میکنم نوروز را به همه
ی ملّتهایی که نوروز را گرامی میدارند و برای آن ارج و احترامی قائلند.
امسال فرا رسیدن سال نو مصادف است با دو فاطمیّه و مراسم یادبود شهادت بانوی بزرگ جهان اسلام صدّیقه
ی کبری (سلام الله علیها). این تقارن موجب میشود که ملّت ما ان
شاءالله
بتوانند از برکات انوار فاطمی بهره ببرند و خود را در شعاع تعالیم آن
بزرگوار قرار بدهند و خود را منوّر کنند به انوار هدایت الهی که به وسیله
ی فاطمه
ی زهرا (سلام الله علیها) و خاندان پیغمبر به همه
ی مردم عالم اهدا شده است.
گذشتِ سالها و تبادل سالهای گوناگون برای ما باید موجب تجربه و
بصیرت باشد؛
از گذشته درس بگیریم و به آینده با چشم باز و دل آگاه نظر کنیم و برای
آینده تصمیم بگیریم. من از خداوند متعال درخواست میکنم که به همه
ی ایرانیان عزیز ما در این سال جدید، تن سالم، روح شاداب،
امنیّت روانی،
آرامش روحی و پیشرفت و تعالی و سعادت مرحمت کند. و امیدوارم خداوند متعال
به جوانان ما نشاط و پویایی، و به مردان و زنان ما همّت و اراده و عزم
مستحکم و درست، برای پیمودن راه
های پرافتخار، و به کودکان ما خرسندی و تندرستی، و به خانواده
های ما امنیّت و محبّت و الفت عنایت کند. آنچه بر عهده
ی ما است، نگاه به گذشته برای عبرت
گیری و نگاه به آینده برای برنامه
ریزی و تصمیم
گیری است.
سالی که گذشت،
اعلام شده بود که سال
«حماسه‌ی سیاسی و حماسه‌ی اقتصادی» است. حماسه
ی سیاسی بحمدالله در عرصه
های مختلف به بهترین وجهی صورت گرفت؛ هم در انتخابات، هم در راهپیمایی
های بزرگ، هم
حضور مردم در عرصه
های مختلف و فعّالیّتها و تلاشهایی که از سوی مسئولان و از سوی مردم در طول سال انجام گرفت. سال تبادل دولتها و دست
به
دست
شدن قدرت بود؛ و این کار با آرامش، با نهایت امنیّت در کشور انجام گرفت و بحمدالله یک حلقه
ی جدید از سلسله
ی طولانی مدیریّت کشور پدید آمد.
در باب حماسه
ی اقتصادی کاری که باید انجام بگیرد
و توقّع بود که اتّفاق بیفتد، اتّفاق نیفتاد. تلاشهایی انجام گرفت که مورد
سپاس است، ولی کار بزرگی که باید در زمینه
ی حماسه
ی اقتصادی انجام بگیرد، همچنان در پیش روی ما است و ما موظّفیم که این حماسه را به وجود بیاوریم. مسئله
ی اساسیِ اقتصاد برای کشور ما و ملّت ما یک مسئله
ی مهم است؛ در اواخر سال ۹۲ بحمدالله یک زیرساخت فکری و نظری برای حماسه
ی اقتصادی به وجود آمد؛ سیاستهای
«اقتصاد مقاومتی» اعلام شد و زمینه آماده است برای اینکه ان
شاءالله تلاش لازم در این باب انجام بگیرد.
در نگاه به سال ۹۳ آنچه به نظر این حقیر مهم
تر از همه است، دو مسئله است: یک مسئله همین مسئله
ی ا
قتصاد و دیگری مسئله
ی
فرهنگ است. در هر دو عرصه و در هر دو زمینه توقّعی که وجود دارد، تلاش
مشترکی است میان مسئولان کشور و آحاد مردم. آنچه برای بنای زندگی و سازندگی
آینده مورد انتظار است، بدون
مشارکت مردم تحقّق
پذیر نیست. بنابراین علاوه بر مدیریّتی که مسئولین باید انجام بدهند، حضور مردم در هر دو عرصه لازم و ضروری است؛ هم عرصه
ی اقتصاد، هم عرصه
ی فرهنگ. بدون حضور مردم کار پیش نخواهد رفت و مقصود تحقّق پیدا نخواهد کرد. مردم در گروه
های گوناگون مردمی با اراده و
عزم راسخ ملّی میتوانند نقش
آفرینی کنند. مسئولین هم برای اینکه بتوانند کار را به
درستی
پیش ببرند، احتیاج به پشتیبانی مردم دارند. آنها هم بایستی با توکّل به
خدای متعال و با استمداد از توفیقات و تأییدات الهی و کمک مردمی، مجاهدانه
وارد میدان عمل بشوند؛ هم در زمینه
ی
اقتصاد و هم در زمینه
ی
فرهنگ. من ان‌شاءالله توضیح همه
ی
این موارد را در سخنرانی روز جمعه به عرض ملّت ایران خواهم رساند. لذا به
گمان من آنچه در این سال جدید پیش رو داریم، عبارت است از اقتصادی که به
کمک مسئولان و مردم شکوفایی پیدا کند، و فرهنگی که با همّت مسئولان و مردم
بتواند سمت و سوی حرکت بزرگ کشور ما و ملّت ما را معیّن کند. لذا من شعار
امسال را و نام امسال را این قرار دادم: «
اقتصاد و فرهنگ با عزم ملّی و مدیریّت جهادی».
امیدواریم خداوند متعال کمک کند هم به آحاد مردم، هم به مسئولین محترم که
بتوانند وظایف خودشان را در این زمینه انجام بدهند؛ و قلب مقدس ولیّ
عصر (ارواحنافداه) را از ما شاد کند و روح مطهّر امام بزرگوار و شهدای عزیز را از ما راضی و خشنود فرماید.
والسّلام علیکم و رحمةالله و برکاته
منبع: http://farsi.khamenei.ir/message-content?id=25952
بخش دوم بیانات رهبر فرزانه انقلاب اسلامی در حرم مطهر رضوی
با موضوع فرهنگ
جمعه ۱۳۹۳/۰۱/۰۱
بخش دوّم حرف من، درباره‌ی فرهنگ است. من در یک جمله عرض بکنم:
عزیزان من! فرهنگ از اقتصاد هم مهم‌تر است. چرا؟ چون
فرهنگ، به معنای
هوایی است که ما تنفّس میکنیم؛ شما ناچار هوا را تنفّس میکنید، چه بخواهید،
چه نخواهید؛ اگر این هوا تمیز باشد، آثاری دارد در بدن شما؛ اگر این هوا
کثیف باشد، آثار دیگری دارد. فرهنگ یک کشور مثل هوا است؛ اگر درست باشد،
آثاری دارد. الان درباره‌ی تولید داخلی حرف میزدیم؛ اگر بخواهیم مصرف
تولیدات داخلی به معنای واقعی کلمه تحقّق پیدا کند، باید فرهنگ [مصرف]
تولید داخلی در ذهن مردم جا بیفتد؛ اگر بخواهیم مردم اسراف نکنند، بایستی
این باور مردم بشود؛ این یعنی فرهنگ. فرهنگ یعنی باورهای مردم، ایمان مردم،
عادات مردم، آن چیزهایی که مردم در زندگی روزمره با آن سر و کار دائمی
دارند و الهام‌بخش مردم در حرکات و اعمال آنها است؛ فرهنگ این است؛ این پس
خیلی اهمّیّت دارد. مثلاً در حوزه‌ی اجتماعی،
قانون‌گرایی ــ که مردم به قانون احترام بگذارند ــ یک فرهنگ است؛ تعاون اجتماعی یک فرهنگ است؛ تشکیل خانواده و ازدواج یک فرهنگ است؛
تعداد فرزندان
یک فرهنگ است؛ اگر در این چیزها بینش مردم و جهت‌گیری مردم جهت‌گیری درستی
باشد، زندگی در جامعه جوری خواهد شد؛ اگر خدای‌ناکرده جهت‌گیری غلط باشد،
زندگی جوری دیگری خواهد شد؛ خدای‌ناکرده به همان بلایی مبتلا خواهیم شد که
امروز کشورهایی که خانواده را و بنیان خانواده را ویران کردند و شهوات را
به راه انداختند ــ
وَاتَّبِعوُا الشَّهَواتِ فَسَوفَ یَلقَونَ غَیّا
(۱) ــ به آن سرنوشت دچار شدند. بنابراین تمرکز دشمنان بر روی فرهنگ بیشتر
از همه جا است. چرا؟ به‌خاطر همین تأثیر زیادی که فرهنگ دارد. هدف و آماج
تحرّک دشمنان در زمینه‌ی فرهنگ، عبارت است از ایمان مردم و باورهای مردم.
مسئولان فرهنگی، باید مراقب رخنه‌ی فرهنگی باشند؛ رخنه‌های فرهنگی بسیار
خطرناک است؛ باید حسّاس باشند، باید هشیار باشند. نمیخواهیم بگوییم همه‌ی
آسیب‌های فرهنگی کار بیگانگان است؛ نه، خود ما هم مقصّریم؛ مسئولان مختلف،
مسئولان فرهنگی، مسئولان غیر فرهنگی، کم‌کاری‌ها، غلط‌کاری‌ها، اینها تأثیر
داشته؛ ما همه را به گردن دشمن نمی‌اندازیم؛ امّا حضور دشمن را هم در
زمینه‌ی مسائل فرهنگی نمیتوانیم فراموش کنیم. امروز و از روزهای اوّل
انقلاب، دستگاههای تبلیغات، همه‌ی توش‌و‌توان خود را گذاشته‌اند برای
اینکه مردم را نسبت به پایه‌های این انقلاب بی‌اعتقاد کنند. این کارِ
فرهنگی است؟ ایمان مردم را مورد
تهاجم قرار دادند، باورهای قلبی مردم را مورد تهاجم قرار میدهند؛ این را نمیشود انسان ندیده بگیرد.
یک سؤالی اینجا ممکن است مطرح بشود که بگویند: خب شما میگویید مسئولین
کشور حسّاس باشند، چقدر حسّاس باشند؟ آیا این با آزادی ــ که از شعارهای
انقلاب است و جزو پایه‌های جمهوری اسلامی است ــ منافاتی ندارد؟ جواب این
است که نخیر، با آزادی هیچ منافاتی ندارد؛ آزادی غیر از ولنگاری است؛ آزادی
غیر از رهاسازی همه‌ی ضابطه‌ها است. آزادی ــ که نعمت بزرگ الهی است ــ
خودش دارای ضابطه است؛ بدون ضابطه، آزادی معنی ندارد. اگر چنانچه کسانی
هستند در کشور که برای تیشه به ریشه‌ی ایمان جوانان زدن دارند تلاش میکنند،
نمیشود این را تماشا کرد به‌عنوان اینکه این آزادی است. همچنان که اگر
هروئین و بقیّه‌ی موادّ مسموم‌کننده‌ی بدن و بدبخت‌کننده‌ی خانواده‌ها را
کسی بخواهد بین این و آن توزیع کند، نمیشود بی‌تفاوت نشست. اینکه ببینیم
کسانی با استفاده‌ی از هنر، با استفاده‌ی از بیان، با استفاده‌ی از
ابزارهای گوناگون، با استفاده‌ی از پول، راه مردم را بزنند، ایمان مردم را
مورد تهاجم قرار بدهند، در فرهنگ اسلامی و انقلابی مردم رخنه ایجاد کنند،
ما بنشینیم تماشا کنیم و بگوییم که آزادی است، این جور آزادی در هیچ جای
دنیا نیست! در هیچ جای دنیا. همان کشورهایی که ادّعای آزادی میکنند، در آن
خطوط قرمزی که دارند، بشدّت سخت‌گیرند. شما ببینید در کشورهای اروپایی کسی
جرئت نمیکند راجع به
هولوکاست
حرف بزند که معلوم نیست اصل این قضیّه واقعیّت دارد یا ندارد، یا اگر
واقعیّت دارد، به چه شکلی بوده؛ اظهار نظر درباره‌ی هولوکاست، تردید
درباره‌ی هولوکاست، یکی از بزرگ‌ترین گناهان محسوب میشود، جلویش را
میگیرند، طرف را میگیرند، زندانی میکنند، تعقیب قضائی میکنند؛ مدّعی آزادی
هم هستند. آنچه که برای او خطّ قرمز است، در مقابل او با چنگ‌ودندان
می‌ایستد. چطور از ما توقّع دارند که خطوط قرمز اعتقادی و انقلابی کشورمان و
جوانانمان را ندیده بگیریم؟ اگر یک کسی است که روح استقلال ملّی را نشانه
میرود ـ الان هستند کسانی که صحبت استقلال که میشود، استقلال را مسخره
میکنند، میگویند این عقب‌افتاد‌گی است، استقلال چیست ـ و میخواهد وابستگی
را تئوریزه کند، استقلال را مسخره کند، دلهای جوانان را برای مستقل زیستن
متزلزل کند، نمیشود در مقابل او بی‌تفاوت ماند؛ باید در مقابل او عکس‌العمل
نشان داد. یکی به ضروریّات اخلاقی و دینی جامعه اهانت میکند، زبان فارسی
را مسخره میکند،
خلقیّات ایرانی را تحقیر میکند؛ اینها هست؛ اینها وجود دارد الان. کسانی سعی‌شان این است که بزنند توی سر روح
عزّت ملّی
جوان ایرانی؛ مکرّر خلقیّات منفی را نسبت میدهند: از اروپایی‌ها یاد
بگیرید، از غربیها یاد بگیرید، همدیگر را تحمّل میکنند، ما همدیگر را تحمّل
نمیکنیم! واقع قضیّه این است؟ در خیابانهای کشورهای اروپایی و پایتختهای
اروپایی ــ حالا، نه بیست سال قبل و پنجاه سال قبل ــ یک نفری که اندکی
حجابش را مراعات کرده، مورد تهاجم جوانها قرار میگیرد، جلوی چشم مردم
میزنند زن محجّبه را مجروح میکنند یا میکشند، کسی جرئت نمیکند بگوید چرا!
کسی را به‌عنوان اینکه این اهل آن کشور نیست، جلوی چشم مردم آتش میزنند!
این تحمّل مخالف است؟ این چیزی است که همین تازه اتّفاق افتاد؛ چند ماه قبل
از این جوانهای الواط یکی از شهرهای یکی از کشورهای اروپایی، یک ایرانی را
کتک میزنند، بعد رویش بنزین میریزند، آتشش میزنند، همسایه‌ها هم
وامی‌ایستند برّوبر نگاه میکنند، عکس‌العملی نشان نمیدهند! این تحمّل مخالف
است؟ آن کسانی که ملّت ایران را و ملّیّت ایرانی را و خلقیّات ایرانی را
تحقیر میکنند؛ آن کسانی که مبانی اسلامی را در
ذهنها متزلزل
میکنند، آن کسانی که شعارهای اصلی انقلاب را مورد تعرّض جدّی قرار
میدهند، آن کسانی که نهاد خانواده را بی‌ارزش جلوه میدهند و ازدواج را
بی‌معنی وانمود میکنند ـ اینها امروز در جامعه‌ی ما هست؛ کسانی این کارها
را دارند میکنند ـ آن کسانی که لذّت‌جویی را یک امر مطلوب و یک ارزش
میدانند ــ لذّت؛ «اصالة‌اللّذّه» همان سوغات فرهنگ غربی است؛ هرچه موجب
لذّت بشود؛ خب، یکی با اعتیاد لذّت میبرد، یکی با شهوات جنسی لذّت میبرد،
یکی با کتک زدن این و آن لذّت میبرد؛ هرچه مایه‌ی لذّت کسی باشد، این را
مباح میدانند ـ کسانی که این حرفها را ترویج میکنند، نمیشود در مقابل
اینها بی‌تفاوت ماند. کسانی اباحه‌گری را ترویج میکنند. دستگاهها باید
احساس وظیفه کنند. در تخریب فرهنگی، کاری که تخریب‌کنند‌گان فرهنگ انجام
میدهند این است که به‌جای عزم راسخ ملّی، تردید را در مردم ترویج میکنند.
یک ملّت تا عزم راسخ نداشته باشد، نمیتواند به هیچ‌جا برسد؛ سعی میکنند
عزم راسخ ملّت را در مسائل مهمّ مربوط به سرنوشت کشور به هم بزنند، در آنها
تردید ایجاد کنند؛ جای احساس عزّت و
اعتمادبه‌نفس ملّی، احساس حقارت ملّی را به آنها تزریق میکنند؛ جای ایمان راسخ،
شبهه‌افکنی
و بی‌اعتقادی؛ جای کار و تلاش و همّت بلند، لذّت‌جویی و شهوت‌رانی و از
این قبیل؛ این کارها کارهایی است که انجام میگیرد. دستگاههای رسمی فرهنگی
کشور بایستی وظایف خودشان را در مقابل اینها انجام بدهند. البتّه بعضی از
وظایف، وظایف ایجابی است، بعضی از وظایف هم وظایف دفاعی است؛ هر دوی اینها
باید انجام بگیرد؛ هم وظایف ایجابی، هم وظایف دفاعی. دستگاههای تبلیغاتی
کشور ما ــ چه آنهایی که مستقیماً مربوط به دولتند، چه آنهایی که مستقیم
مربوط به دولت نیستند ــ از هوچی‌گری رسانه‌های بیگانه یا رسانه‌هایی که
زبان بیگانه را در کام خودشان دارند، نباید بهراسند، رفتارشان را با آنها
تنظیم نباید بکنند؛ این مربوط به دستگاه های رسمی فرهنگی.
امّا
آنچه نقطه‌ی مهم‌تر عرض من است، خطاب به جوانهایی است که در سرتاسر
کشور فعّالیّتهای فرهنگی را به صورت خودجوش شروع کردند که بحمدالله خیلی هم
وسیع شده است. من میخواهم بگویم آن جوانهایی که در تهران، در شهرهای
گوناگون، در استانهای مختلف، در خود مشهد، در بسیاری از شهرهای دیگر کار
فرهنگی میکنند، با اراده‌ی خودشان، با انگیزه‌ی خودشان ـ کارهای بسیار خوبی
هم از آنها ناشی شده است که از بعضی از آنها ما بحمدالله اطّلاع پیدا
کردیم ـ کار را هرچه میتوانند به‌طور جدّی دنبال کنند و ادامه بدهند.
بدانند که همین گسترش کار فرهنگی در بین جوانهای مؤمن و انقلابی، نقش بسیار
زیادی را در پیشرفت این کشور و در ایستادگی ما در مقابل دشمنان این ملّت،
ایفا کرده است. علاوه‌ی بر اینها، مَراجع فرهنگی. مَراجع فرهنگی یعنی چه
کسانی؟ یعنی علما، اساتید، روشنفکران انقلابی، هنرمندان متعهّد، اینها نگاه
نقّادانه خودشان را نسبت به اوضاع فرهنگی کشور همچنان داشته باشند و تذکّر
بدهند. البتّه من در مورد تذکّرات، معتقدم باید با منطق محکم و با بیان
روشن، نقطه نظرات صحیح را ارائه بدهند. با تهمت‌زنی و جنجال‌آفرینی، بنده
موافق نیستم؛ با تکفیر کردن و متهم کردن این و آن، بنده موافق نیستم.
اعتقاد من این است که مجموعه‌ی انقلابی کشور ـ که بحمدالله تعداد بی‌شماری
از آنها در بین جوانهای ما، در بین صاحب‌نظران ما، اساتید ما، بزرگان ما،
تحصیل‌کرده‌های ما حضور دارند ـ میتوانند با منطقِ محکم وارد میدان بشوند،
نقّادی کنند. نقاط ضعف را و نقاط منفی را به رخ ما مسئولین بکشانند. گاهی
میشود که مسئول، متوجّه نیست چه دارد میگذرد در متن جامعه، امّا آن جوان در
متن جامعه است، او میفهمد؛ آن عزم ملّی و مدیریّت جهادی که عرض کردیم در
زمینه‌ی فرهنگ، این است.
منبع: http://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=25993
-
دریافت
