بت شکنی در عصر امام خمینی

انشاء الله تا لحظاتی دیگر٬ به بهانه ی عید سعید قربان با اشاره ای به مستند عصر امام خمینی٬ از بت شکنی به عنوان روشی ابراهیمی خواهم نوشت.


از اینکه دیر هنگام به وعده ی فوق عمل کردم از شما فرهیختگان ارجمند عذر می خواهم.
و اما

بت شکنی، روشی ابراهیمی
در عصر امام خمینی
یا عصر گفتگوی تمدن ها

از آنجا که حضرت ابراهیم پیامبر بزرگ خدا مورد قبول موحدان عالم و بویژه پیروان ادیان ابراهیمی است، به تنهایی می تواند سرمشق، راه و بابی برای گفتگوی پیروان آن حضرت قرار بگیرد.

اینکه شناخت پیروان ادیان ابراهیمی از ایشان چقدر است بستگی  دارد به اسناد و مدارک معتبری که در دست دارند.
اما در اینکه حضرت ابراهیم پیامبر خدا برای هدایت بشر است، همه اتفاق نظر دارند.
بنا بر مستنداتی که مردم فعلی کره ی زمین دارند، آن پیامبر بزرگ خدا در خاور میانه به پیامبری خدا بر گزیده شده اند و تا پایان عمر شریفشان در خاورمیانه به هدایت بشر هم عصر خود، پرداخته اند.

اینکه این نکات چه ربطی به زمان حاضر(قرن 21 میلادی و قرن پانزدهم هجری قمری) دارد؛ از نکات مهمی است که باید مورد کاوش جستجوگران حقیقت قرار گیرد تا خط و ربط آن شخصیت الهی را با دنیای کنونی باز شناسد و به جامعه ی بشری ارائه کند.

بنا بر اطاله ی این نوشتار نیست، اما فرصت بازنگری متون دینی ادیان ابراهیمی حق همه ی پیروان حضرت ابراهیم است تا
اولا شیخ الانبیاء را بهتر و بیشتر بشناسیم
و ثانیا از ربط ایشان با دنیای جدید با اطلاع شویم.

 این فرصت مطالعه، در حقیقت فرصت سازی برای گفتمان بین الادیانی است تا با یک شخصیت مورد احترام در جامعه ی بشری، در راه روشنگری گام برداریم.

پس از مطالعه طفره نرویم، و به منابع دینی مراجعه کنیم تا با ابراهیم بزرگ آشنا شویم.

انشاء الله استقلال فرهنگی در مسیر شناخت حضرت ابراهیم  سلام الله علیه از این پس در فرصت های پیش رو با ایمان آورندگان ادیان توحیدی حرف ها و گفتمان جدیدی را خواهد داشت.

ایده ی شناخت انبیاء برای بشریت از ظرفیت بالایی برخوردار است که استقلال فرهنگی با تکیه بر همین ظرفیت بالا به این موضوع و به مناسبت عید سعید قربان خواهد پرداخت.

شما نیز می توانید در صورت تمایل در این گفتمان شرکت کنید و نظراتتان را بفرستید و فقط خواننده ی صرف این مطلب نباشید.

پس تا فرصتی دیگر درود و بدرود

جداشدن گرجستان از ایران و الحاق به روسیه با عهدنامه ننگین گلستان

امضای قرارداد ننگین گلستان

بین ایران و روسیه

و جداشدن گرجستان از ایران و الحاق به روسیه

20/مهر/1192    

عنوان مناسبت:

امضای قرارداد ننگین گلستان

میان ایران و روسیه در پی شکست ایران از روسیه (1192ش)

-------------------------------------------------------

 

شرح مناسبت:

با امضای قراردادی بین حاکم گرجستان و امپراتور روسیه، گرجستان تحت نفوذ روسیه قرار گرفت. چون بسیاری از ساکنان این منطقه مسلمان بودند و تبعیت از یک حکومت غیرمسلمان را ننگ می‏دانستند به ایران کوچ کردند. افزون براین، برادر حاکم گرجستان که از این قرارداد ناراضی بود به دربار فتحعلی شاه آمد و دولت ایران را به جنگ با روس‏ها دعوت کرد.

در پی این حوادث قوای روس با یورش به شهرهای گنجه، شوش و ایروان، آن مناطق را مورد تعرض قرار دادند. پس از این حملات بسیاری از علما، مردم را به مبارزه با کفار روس دعوت کردند.

بدین ترتیب بود که دوره اول جنگ‏های ایران و روس آغاز شد و پس از گذشت ده سال از شعله‏‌ور شدن آتش جنگ، قوای هر دو دولت چنان ضعیف شد که طرفین آمادگی خود را برای پایان جنگ اعلام کردند.

بر همین اساس و با دخالت دولت انگلستان، عهدنامه گلستان میان دو کشور ایران و روسیه به امضاء رسید.

به موجب این قرارداد، تمامی شهرهایی که تا آن تاریخ به تصرف روسیه در آمده بود، جزو خاک روسیه باقی ماند و مالکیت روسیه بر شهرهای قره باغ، باکو، دربند، لنکران و بخشی از تالش نیز پذیرفته شد.

ایران نیز پذیرفت از همه دعاوی خود در مورد مناطق داغستان، گرجستان و ارمنستان چشم بپوشد. همچنین حق کشتیرانی در دریای خزر از ایران سلب گردید

و در عوض، دولت روسیه تعهد سپرد که تنها نیابت سلطنت عباس میرزا ولیعهد را پذیرفته و به قدرت رسیدن او را تضمین کند.

در این قرارداد، مرزهای دو کشور دقیقاً معین نشد و همین نامعلوم بودن مرزهای دو کشور و مقررات عهدنامه گلستان موجب شد که دولت ایران از این عهدنامه سربتابد و روسیه را به نیرنگ متهم سازد.

این عوامل باعث شد که جنگ دوم ایران و روسیه در سال‏های بعد شکل گیرد و عهدنامه سیاه دیگری با نام ترکمان‏چای به ایران تحمیل شود.

-------------------------------------------------------

این فایل توسط نرم افزار روزشمار تاریخ - نگارش یک (کاری از مرکز پژوهش های اسلامی صدا و سیما) تولید شده است.

اگر به یک مصرع شعر متولد 20 مهر حکیم فردوسی بزرگ عمل می شد بخشی از ایران به یغما نمی رفت.

چو ایران نباشد تن من مباد.

درود بر آزاد کنندگان خرمشهر و مهران و درود بر مدافعان سوسنگرد و آبادان و پاوه و دهلران و  در عصر خمینی بزرگ و درود بر مدافعان خلیج فارس و درود بر همه ی مرزداران جهان اسلام در مقابل اشغالگران و درود بر مدافعان مرزهای اعتقادی اسلام ناب محمدی صلی الله علیه و آله

یاد روز حافظ و باز نشر بیانات تاریخی امام خامنه ای در ۱۳۶۷/۰۸/۲۸ کنگره جهانی حافظ

یاد روز حافظ

و باز نشر بیانات تاریخی امام خامنه ای

 در کنگره جهانی حافظ

۱۳۶۷/۰۸/۲۸  

شیراز

بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم

الحمدللَّه و الصّلاة على رسول اللَّه و على آله الأطیبین

به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد
ترا در این سخن انکار کار ما نرسد

اگر چه حسن‌فروشان به جلوه آمده‌اند
کسى به حسن و ملاحت به یار ما نرسد

به حقّ صحبت دیرین که هیچ محرم راز
به یار یک‌جهتِ حق‌گزار ما نرسد

هزار نقش برآمد ز کلک صنع و یکى
به دلپذیرى نقش نگار ما نرسد

هزار نقد به بازار کاینات آرند
یکى به سکه‌ى صاحب عیار ما نرسد

دریغِ قافله‌ى عمر کان چنان رفتند
که گردشان به هواى دیار ما نرسد

بسوخت حافظ و ترسم که شرح قصه‌ى او
به سمع پادشه کامکار ما نرسد

بهترین فاتحه‌ى سخن، در بزرگداشت این عزیز همیشگى ملت ایران و درّ یگانه‌ى فرهنگ فارسى، سخنى بود از خود او، که این غزل را به عنوان ارادتى به خواجه‌ى شیراز و شاعر همه‌ى عصرها و قرنهایمان در حضور شما عزیزان - برادران و خواهران و میهمانان گرامى - خواندم و در حقیقت توصیفى براى خود حافظ شیرازى است.

حافظ بدون شک، درخشانترین ستاره‌ى فرهنگ فارسى است - شعر فارسى، - در طول این چندین قرن تا امروز نداریم هیچ شاعرى را که به قدر حافظ، در اعماق و زوایاى جامعه‌ى ما و ذهن و دل ملت ما نفوذ کرده باشد و حضور داشته باشد. شاعرِ همه‌ى قرنهاست و همه‌ى قشرهاست. از عرفاى بى‌خود از خودِ مجذوبِ جلوه‌هاى الهى، تا ادیبان و شاعران خوش‌ذوق، تا رندان بى‌سر و پا و تا مردان و زنان معمولى جامعه‌ى ما، هر کدام در حافظ سخن دل خود را یافتند و به زبان او، شرح حال و وصف حال خود را سرودند. شاعرى که دیوان او تا امروز هم، پرفروشترین کتاب و پرنشرترین کتاب، بعد از قرآن است و دیوان او در همه جاى این کشور و در بسیارى از خانه‌ها - یا بیشتر خانه‌ها - با قداست و حرمت، در کنار کتاب الهى گذاشته شده است. شاعرى که لفظ و معنا را و قالب و محتوا را با هم به اوج رسانده و در هر مقوله‌اى که سخن رانده، زبده‌ترین و موجزترین و شیرینترین را گفته است. امروز بزرگداشت این شاعر است.

البته در جامعه‌ى ما و در بیرون از کشور ما، درباره‌ى حافظ، سخنها گفتند و قلمها زدند و به دهها زبان دیوان او را برگرداندند و دهها کتاب در شرح حال او یا دیوان او نوشتند؛ امّا همچنان حافظ به صورت کامل، ناشناخته است. این را اعتراف مى‌کنیم و بر اساس این اعتراف باید حرکت کنیم و این کنگره بزرگترین هنرش این خواهد بود ان‌شاءاللَّه که در این راه گامى به جلو باشد.

در این کنگره،اساتید بزرگ، شعرا، ادبا و صاحب فضیلتان و افراد صاحب‌نظر بحمداللَّه زیادند. باید بگویند و بسرایند و بنویسند و پس از این جلسه هم، باید این حرکت ادامه پیدا کند.

ما حافظ را فقط به عنوان یک حادثه‌ى تاریخى ارج نمى‌نهیم، بلکه حافظ همچنین حامل یک پیام و یک فرهنگ است. دو خصوصیت وجود دارد که به ما حکم مى‌کند که از حافظ تجلیل کنیم و یاد او را زنده کنیم. اول: زبان فاخر اوست که همچنان در قله‌ى زبان فارسى و شعر فارسى است و ما این زبان را باید ارج بنهیم و از آن معراجى بسازیم به سوى زبان پاکِ پیراسته‌ى کامل والا؛ چیزى که امروز از آن محرومیم.

دوم: معارف حافظى است که خود او تکرار مى‌کند که از نکات قرآنى استفاده کرده است. قرآن درس همیشگى زندگى انسان است و دیوان حافظ مستفاد از قرآن است و خود او اعتراف مى‌کند که نکات قرآنى را آموخته و زبان خودش را به آنها گشوده است. پس محتواى شعر حافظ آن‌جا که از جنبه‌ى شعرى محضْ خارج مى‌شود و قدم در وادى بیان معارف و اخلاقیات مى‌گذارد، یک گنجینه و ذخیره است براى ملت ما امروز و نسلهاى آینده و همچنین براى ملتهاى دیگر؛ چون معارف والاى انسانى مرز نمى‌شناسد. پس بزرگداشت از حافظ، بزرگداشت از فرهنگ قرآنى و اسلامى و ایرانى است و بزرگداشت از آن اندیشه‌هاى نابى است که در این دیوان کوچک، گردآورى شده و به بهترین و شیواترین زبان، ادا شده است.

من امروز مایل بودم بتوانم یک بحث مورد قبول خود - حداقل - در این مجمع شما داشته باشم. ارادت به حافظ و احساس مسؤولیت در مقابل پیام حافظ و جهان‌بینى او و نیز زبان او، من را وادار مى‌کند و مى‌کرد به شرکت در این اجتماع و همکارى با شما؛ امّا وقت و گرفتاریهاى من به من اجازه نداده‌اند و نمى‌دهند که آن چنان که دلخواه یک دوستدار حافظ است، درباره‌ى او حرف بزنم و بیان کنم. در استعجال، با کمک از حافظه و از حافظ، مطالبى را آماده کرده‌ام که عرض کنم.

بحث را در سه قسمت عرض خواهم کرد:
یک قسمت در باب شعر حافظ،
قسمت دیگر در باب جهان‌بینى حافظ
و قسمت سوم در باب شخصیت حافظ.