مفهوم ، هدف
و ﺭﻭﺵ ﮔﻔﺘﻤﺎﻥ ﻳﺎ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ (۱)
بسم الله الرحمن الرحیم
قال الله تبارک و تعالی:
مَا یَلْفِظُ مِن قَوْلٍ إِلَّا لَدَیْهِ رَقِیبٌ عَتِیدٌ سوره :
ق آیه :
18
ادْعُ إِلِى سَبِیلِ رَبِّکَ بِالْحِکْمَةِ
وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُم بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ
إِنَّ
رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِیلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ
بِالْمُهْتَدِینَ سوره :
النحل آیه: 125
انشاء
الله در فرصت های پیش رو بنا داریم با استفاده از امکانات فضای مجازی
(اینترنت) و امکانات گوشی های همراه اندرویدی، فرهنگ پاسخگویی به نیاز های
روز جامعه ی رو به پیشرفت ایرانی اسلامیمان را نهادینه کنیم.
از این رو سایت استقلال فرهنگی با ابتکار جدیدی که حاصل تلفیق رسانه های جدید است٬ به انتشار این محتوا می پردازد.
در
این ابتکار رسانه های کتاب٬ اینترنت٬ تلفن همراه و رایانه به کار گرفته
شده اند تا این محتوای جذاب و مهم با عنوان «روش گفتمان یا مناطره» در
اختیار میهمانان فرهیخته ی استقلال فرهنگی گذاشته شود.
بدیهی است که این ابتکار به نوعی استخدام ترکیبی وسیله های ارتباطی در راستای استقلال فرهنگی است:
ﭘﻴﺶ ﻧﻮﺷﺘﺎﺭ
ﺁﻧﭽﻪ
ﻗﺼﺪ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺶ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻳﺪ . ﻣﻮﺿﻮﻋﻲ ﺩﻟﻨﺸﻴﻦ ﻭ ﺟﺬّﺍﺏ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺭﺍﻩ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﻛﺮﺩﻥ ﺭﺍ
ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺭﻭﺵ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻳﺎﺩﺁﻭﺭﻯ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ. ﻃﺮﺣﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ " ﮔﻔﺘﻤﺎﻥ ﻳﺎ ﺟﺪﻝ ﻭ
ﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻝ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ " ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺍﺯ ﺑﺤﺚ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﻧﻴﺴﺖ . ﺑﻠﻜﻪ
ﻫﻤﺎﻥ ﻓﺮﺍﮔﻴﺮﻯ ﺭﻭﺵ ﮔﻔﺘﻤﺎﻥ ﻭ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻨﻄﻖ ﺍﺭﺳﻄﻮﻳﻰ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ
ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻯ ﺟﺪﻝ ﺑﺤﺚ ﻛﺮﺩﻩ1 . ﻏﻴﺮﺍﺯ ﺟﺪﻝ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮﻣﺎ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻓﻘﻂ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ
ﺟﺪﻝ ﺑﺎﻃﻞ (ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺬﻣﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ) ﺑﺎ ﺁﻥ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻛﺮﺩ. ﭼﻮﻥ ﺭﻭﺣﻴﻪ ﺗﺸﺪﻳﺪ
ﺧﺼﻮﻣﺖ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺭﺍ ﺑﻴﻦ ﺩﻭ ﮔﻮﻳﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﮔﻔﺖ ﻭﮔﻮﻳﺸﺎﻥ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻣﻲ ﺩﻫﺪ .
ﮔﺮﺍﺯ
ﺑﺴﻴﻂ ﺯﻣﻴﻦ ﻋﻘﻞ ﻣﻦ ﻋﺪﻡ ﮔﺮﺩﺩ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﮔﻤﺎﻥ ﻧﺒﺮﺩ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﻛﻪ ﻧﺎﺩﺍﻧﻢ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺟﺎﻯ
ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ : ﺗﺮﺳﻢ ﻧﺮﺳﻰ ﺑﻪ ﻛﻌﺒﻪ ﺍﻯ ﺍﻋﺮﺍﺑﻲ ﻛﺎﻳﻦ ﺭﻩ ﻛﻪ ﺗﻮﻣﻰ ﺭﻭﻯ ﺑﻪ
ﺗﺮﻛﺴﺘﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﭼﻪ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻄﺮﺡ ﻛﺮﺩﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺍﻱ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﻲ ﺁﻭﺭﺩ
؟ ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻥ ﻧﻔﺲ ﺍﻣّﺎﺭﻩ . ﺭﺗﺒﻪ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺎﻟﺎ ﻣﻲ ﺑﺮﺩ ﺩﺭ
ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﻛﺎﺭﻫﺎ ﭼﻴﺰﻯ ﻋﺎﻳﺪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ.
ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺣﺎﻓﻆ :
ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺮ
ﻭﺍﻋﻆ ﺷﻬﺮ ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺁﺳﺎﻥ ﻧﺸﻮﺩ
ﺗﺎ ﺭﻳﺎ ﻭﺭﺯﺩ ﻭ ﺳﺎﻟﻮﺱ . ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻧﺸﻮﺩ
ﺗﻨﻬﺎ
ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ " ﺧﻮﺩ ﻧﻤﺎ ﮔﺮ " (ﻣِﺮﺍﮔﺮ ) ﺩﺍﺭﺩ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﺩﺍﻧﺎﻳﺎﻥ ﻓﺮﻭ
ﺍﻓﺘﺎﺩﻥ ﺍﺳﺖ. ﻫﻤﻪ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻴﻢ ﺍﺳﻠﺎﻡ " ﻣﺮﺍﺀ " ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺳﻤﻴﺖ ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻪ . ﺑﻠﻜﻪ ﺩﺭ
ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻣﻨﻬﻴﺎﺕ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ «ﻧﺒﺎﻳﺪﻫﺎ» ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ. ﺗﻠﺎﺵ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺑﺮ
ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻣﺴﻴﺮ ﺧﻮﺵ ﮔﻤﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ . ﻛﺪﻭﺭﺕ ﻫﺎ ﻭ ﻛﻴﻨﻪ ﻫﺎ .
ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺻﻤﻴﻤﻴﺖ ﺩﻫﺪ؛ ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺑﻬﺘﺮ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﺑﺮ ﻣﺸﺘﺮﻛﺎﺕ
ﺗﻜﻴﻪ ﺷﻮﺩ ﻧﻪ ﺑﺮ ﺍﺧﺘﻠﺎﻓﺎﺕ ﺗﺎ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻯ ﺧﻮﺵ ﮔﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺧﻮﺵ ﺑﻴﻨﻰ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻫﺎ ﻓﺮﺍﻫﻢ
ﺷﻮﺩ. ﻗُﻞ ﻳﺎ ﺍﻫﻞَ ﺍﻟﻜﺘﺎﺏِ ﺗَﻌﺎﻟَﻮﺍ ﺍﻟﻰ ﻛﻠﻤﻪٍ ﺳﻮﺍﺀٌ ﺑﻴﻨَﻨﺎ ﻭﺑﻴﻨَﻜﻢ2 : ﺑﮕﻮ
ﺍﻯ ﺍﻫﻞ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﻛﻠﻤﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻭ ﻣﺎ ﺑﺮﺁﻥ ﺍﺷﺘﺮﺍﻙ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ.
ﺑﻨﺎﺑﺮ
ﺁﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ . ﺑﻨﺎﻯ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺑﺮ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﮔﺴﺴﺖ؛ ﮔﺴﺴﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ
ﻛﻪ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﺣﺠﺖ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻃﺮﻑِ ﮔﻔﺖ ﻭﮔﻮﻯ ﻣﺎ ﺑﺎ ﻋﻨﺎﺩ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺃﻯ ﺑﻮﺩﻥ . ﻧﻈﺮ ﺑﺎﻃﻞ ﺭﺍ
ﺑﺮ ﻧﻈﺮ ﻛﺎﻣﻞ ﻭ ﺻﺎﺋﺐ ﺑﺮﮔﺰﻳﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ « ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻴﺮ ﺗﻮﺍﻣﻴﺪ ﻧﻴﺴﺖ . ﺷﺮّ
ﻣﺮﺳﺎﻥ» ﭘﻴﺶ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ ﻭ«ﻫﺬﺍ ﻓﺮﺍﻕٌ ﺑَﻴﻨﻲ ﻭ ﺑَﻴﻨُﻚ» ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻧﻪ «ﻫﺬﺍ ﻭﻓﺎﻕٌ
ﺑَﻴﻨﻲ ﻭ ﺑَﻴﻨُﻚ ». ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﺟﻪ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺟﺪﻝِ ﻣُﺼﻄﻠَﺢِ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﺍﺯ ﺩﻳﺪﮔﺎﻩ
ﺍﺳﻠﺎﻡ ﻗﺎﺑﻞ ﭘﺬﻳﺮﺵ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻮﺗﻪ ﻯ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﻰ ﺳﭙﺮﺩ ﻧﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ
ﺁﻧﺮﺍ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﭘﻨﺪﺍﺷﺖ. ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻚ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺭﻭﺵ ﺑﺴﻴﺎﺭ
ﻣﺬﻣﻮﻣﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﺎ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﻫﺎ ﺑﺮﺣﺬﺭ ﺑﻮﺩ؛ ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﻛﻪ
ﺩﺭ ﺍﺣﺘﺠﺎﺟﺎﺕ ﻭ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﻫﺎﻱ ﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﻣﺎ(ﻉ) . ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺷﻰ ﺭﺍ
ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻛﺮﺩ.3 ﻣﺎ ﺩﺭ ﺻﺪﺩﻳﻢ . ﺣﺮﻛﺖ ﺑﺤﺚ ﻭ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﺭﺍ ﻛﺎﺭﺑُﺮﺩﻯ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ
ﻣﻌﻨﺎﻯ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺁﻥ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻨﻴﻢ ﺗﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻜﻮﻓﺎﻳﻰ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ . ﻋﺎﻣﻞ ﺭﺷﺪ ﻭ
ﺭﻭﺷﻨﮕﺮﻱ ﺍﺳﺖ . ﺑﻬﺮﻩ ﺑﺮﺩﺍﺭﻯ ﻛﻨﻴﻢ. ﺍﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﭼﻮﻥ ﺑﺮ
ﺍﺳﺎﺱ ﻓﻄﺮﺕ ﺑﻨﺎ ﺷﺪﻩ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﻧﺪﺍﺭﺩ؛ ﺍﻓﺰﻭﻥ ﺑﺮﺁﻥ
ﺩﺭ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺭﺍﻩ ﮔﺸﺎ ﻭ ﭘﻴﺸﺮﻭ ﺍﺳﺖ. ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ . ﻛﺎﺭ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺻﻮﺭﺕ
ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻫﺴﺘﻴﻢ . ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﻋﺪﻡ ﺁﺷﻨﺎﻳﻲ ﺑﺎ
ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻏﻨﻰ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺨﺮﺍﺝ ﻭ ﺑﻬﺮﻩ ﺑﺮﺩﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﻣﺘﻮﻥ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺧﻮﺩ
. ﻫﻤﺖ ﮔﻤﺎﺭﻳﻢ.
ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ؟
ﺍﺑﺘﺪﺍ
ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﻱ «ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ» ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻳﻢ ﺗﺎ ﺩﺭﻙ ﺑﻬﺘﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻫﻨﺮ ﺟﺬّﺍﺏ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ.
ﺭﻳﺸﻪ ﻯ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ . " ﻧَﻈَﺮ " ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻥ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻃﺮﻑ ﻭ ﺁﻥ ﻃﺮﻑ .
ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ . ﺭﺅﻳﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ . ﺗﻤﺜﺎﻝ ﺑﺮﺩﺍﺭﻯ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ
ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻣﻰ ﻛﺸﺪ؛ " ﺭﺍﻏﺐ " ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ: «ﻣﺮﺩﻡ ﻧﻈﺮ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻥ ﻣﻌﻨﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻧﺨﺒﮕﺎﻥ
ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﻯ ﺑﺼﻴﺮﺕ : ﺑﻴﻨﺶ . ﺗﺸﺨﻴﺺ . ﺍﺩﺭﺍﻙ ﻭ ﺗﺪﺑّﺮ ﻛﺮﺩﻥ . ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ. ﻣﻬﻠﺖ .
ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭﻯ ﻣﺘﺤﻴﺮ ﺑﻮﺩﻥ . ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺑﻮﺩﻥ . ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ " ﻧﻈﺮ " ﻭ
ﺍﺷﺘﻘﺎﻕ ﻫﺎﻯ ﺁﻥ ﻓﻬﻤﻴﺪﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ»۵ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﺭﺍ ﻣﺒﺎﺣﺜﻪ . ﺭﻗﺎﺑﺖ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ
ﺩﺭ ﺑﺤﺚ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻌﻨﺎﻯ ﺍﺻﻄﻠﺎﺣﻰ ﮔﻔﺖ ﻭﮔﻮ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻯ ﻣﻄﻠﺐ ﻭ
ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺧﺎﺻﻰ ﺍﺳﺖ. " ﻧﻈﺮ " ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻪ ﺑﺎﺏ ﻣﻔﺎﻋﻠﻪ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ . ﻣﻌﻨﺎﻯ ﺧﺎﺻﻰ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ
ﻳﻌﻨﻰ ﭼﻴﺰﻯ ﻳﺎ ﻛﺴﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﺷﺪﻥ : «ﻧﺎﻇﺮ ﻣﻨﺎﻇﺮﺓ : ﺻﺎﺭَ ﻧﻈﻴﺮﺍً ﻟﻪ»٦ ﺑﻪ
ﻧﻈﺮ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ ﻧﻜﺘﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. " ﻣﺸﺎﺭﻛﺖ " ﺩﻭ
ﻧﻔﺮ ﻳﺎ ﺩﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻯ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺎﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﻮﺩ.
ﺍﻳﻦ
ﻣﻌﻨﺎﻯ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺑﺎﺏ ﻣﻔﺎﻋﻠﻪ ﺍﺳﺖ : ﺑﻪ ﺍﺷﺘﺮﺍﻙ . ﻣﻮﺿﻮﻋﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮔﻔﺖ ﻭ ﺷﻨﻮﺩ ﻣﻰ
ﮔﺬﺭﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁﻥ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻫﻢ . ﻧﻜﺎﺕ ﭘﻨﻬﺎﻥ
ﻭ ﻧﺎﺭﻭﺷﻦ ﻣﻮﺿﻮﻋﻰ ﺭﺍ ﻛﺸﻒ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﻛﻪ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ . ﻣﻰ
ﭘﺬﻳﺮﺩ.
ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ "ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ " ﻋﻠﺎﻭﻩ ﺑﺮ ﻣﻌﻨﺎﻯ ﻣﺸﺎﺭﻛﺖ ﺩﺭ ﮔﻔﺖ ﻭ ﮔﻮ ﻭ ﺑﺤﺚ ﻛﺮﺩﻥ
ﺑﺎ ﻫﻢ . ﻣﻌﻨﺎﻱ ﻭﻳﮋﻩ ﺍﺵ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻧﻔﺲِ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ . ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ .
ﺩﻭ ﻃﺮﻑِ ﺑﺤﺚ . ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﻓﻜﺮﻯ ﻭ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺤﺚ . ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻳﻚ
ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻱ ﻣﺸﺘﺮﻙ ﺑﺮﺳﻨﺪ. ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ : ﻧﻜﺘﻪ ﻯ ﺍﺻﻠﻰ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﻭ ﻣﺒﺎﺣﺜﻪ
«ﺷﺒﻴﻪ ﺳﺎﺯﻱ» ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺤﺚ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺩﮔﺮﮔﻮﻧﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﺧﺘﺎﺭ ﻓﻜﺮﻯ ﻛﺴﻰ
ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻭ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻘﺶ ﺭﺍ ﺑﺎﺯﻯ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺗﺄﺛﻴﺮِ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪﻯ ﺑﺮ ﺍﻭ
ﮔﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ : ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺑﺮﺍﻱ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﺪﻑ ﺗﻠﺎﺵ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ....(1)
انشاء الله ادامه دارد
(1)منبع: کتاب ﺭﻭﺵ ﮔﻔﺘﻤﺎﻥ ﻳﺎ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ/ ﻧﺼﺮﺕ ﺍﻟﻠﻪ ﺟﻤﺎﻟﯽ. از کتابهای دریافتی سایت قائمیه ویژه گوشیهای اندرویدی
برای دانلود فرمت های مختلف کتاب روش گفتمان یا مناظره ادامه مطلب را ببینید
