بیانات مهم امام خامنه ای در اجلاس بین‌المللى علما و بیدارى اسلامى

بیانات مهم  امام خامنه ای

در اجلاس بین‌المللى علما و بیدارى اسلامى:

بیداری اسلامی اگر سالم بماند

قادر به رقم زدن تمدن ‌اسلامی خواهد بود

توطئه غرب برای تبدیل کردن بیداری اسلامی

 به معارضه‌های خونین قومی و مذهبی

 مسئله فلسطین محکی برای نهضتهای بیداری اسلامی

 

          9  اردیبهشت     1392     تهران

 

-----

1392/02/09

بیانات در اجلاس بین‌المللى علما و بیدارى اسلامى‌‌

تهران، سالن اجلاس سران

بسم‌‌الله‌‌الرّحمن‌‌الرّحیم‌‌
و الحمد لله ربّ العالمین و الصّلاة و السّلام على سیّدنا محمّد المصطفى و ءاله الأطیبین‌‌ و صحبه المنتجبین و من تبعهم باحسان الى یوم الدّین‌‌.
به شما میهمانان عزیز خوشامد میگویم و از خداوند عزیز و رحیم میخواهم که به این تلاش جمعى برکت دهد و آن را گام مؤثرى در جهت بهروزى مسلمانان سازد. «انّه سمیع مجیب«.
موضوع «بیدارى اسلامى» که شما در این اجلاس به آن خواهید پرداخت، امروزه در صدر فهرست مسائل جهان اسلام و امت اسلامى است؛ پدیده‌‌ى شگرفى است که اگر باذن الله سالم بماند و ادامه یابد، قادر خواهد بود سربرآوردنِ تمدن‌‌اسلامى را در چشم‌‌اندازى نه چندان دوردست، براى امت اسلامى و آنگاه براى جهان بشریت رقم زند.

آنچه امروز در برابر چشم ما است و هیچ انسان مطّلع و هوشمندى نمیتواند آن را انکار کند، آن است که اکنون اسلام از حاشیه‌‌ى معادلات اجتماعى و سیاسى جهان خارج شده و در مرکز عناصر تعیین‌‌کننده‌‌ى حوادث عالم، جایگاهى برجسته و نمایان یافته است و نگاه تازه‌‌اى را در عرصه‌‌ى زندگى و سیاست و حکومت و تحولات اجتماعى عرضه میکند؛ و این در دنیاى کنونى که پس از شکست کمونیزم و لیبرالیزم، دچار خلأ عمیق فکرى و نظرى است، پدیده‌‌اى مهم و پرمعنى به شمار میرود. این نخستین اثرى است که حوادث سیاسى و انقلابى در شمال آفریقا و منطقه‌‌ى عربى، در مقیاس جهانى بر جاى گذاشته است، و خود مبشّر حقایق بزرگترى است که در آینده اتفاق خواهد افتاد.

بیدارى اسلامى که سخنگویان جبهه‌‌ى استکبار و ارتجاع حتّى از به زبان آوردن نام آن نیز پرهیز میکنند و میترسند، حقیقتى است که اکنون تقریباً در سراسر دنیاى اسلام میتوان نشانه‌‌هاى آن را دید. بارزترین نشانه‌‌ى آن، اشتیاق افکار عمومى و بویژه در قشرهاى جوان، به احیاء مجد و عظمت اسلام و آگاه شدن آنان از ماهیت نظام سلطه‌‌ى بین‌‌المللى و آشکار شدن چهره‌‌ى وقیح و ستمگر و مستکبر دولتها و کانونهائى است که بیش از دویست سال شرق اسلامى و غیراسلامى را در زیر پنجه‌‌هاى خونین خود فشرده و با نقاب تمدن و فرهنگ، هستى ملتها را دستخوش قدرت‌‌طلبىِ بیرحمانه و تجاوزگرانه‌‌ى خود کرده‌‌اند.

ابعاد این بیدارى مبارک بسى گسترده و داراى امتدادى رمزگونه است؛ ولى آنچه از دستاوردهاى نقد آن در چند کشور شمال آفریقا دیده شد، میتواند دلها را به نتائج بزرگ و شگرف آینده به اطمینان برساند. همواره تحقق معجزگون وعده‌‌هاى الهى، نشانه‌‌ى امیدبخشى است که تحقق وعده‌‌هاى بزرگتر را نوید میدهد. حکایت قرآن از دو وعده‌‌اى که خداوند به مادر موسى داد، نمونه‌‌اى از این تاکتیک ربوبى است.
در آن هنگامه‌‌ى دشوار که فرمان به آب افکندن صندوق حامل نوزاد داده شد، خطاب الهى وعده فرمود که: «انّا رادّوه الیک و جاعلوه من المرسلین».(1) تحقق وعده‌‌ى اول که وعده‌‌ى کوچکتر و مایه‌‌ى دلخوشى مادر بود، نشانه‌‌ى تحقق وعده‌‌ى رسالت شد، که بسى بزرگتر و البته مستلزم رنج و مجاهدت و صبر بلندمدت بود: «فرددناه الى امّه کى تقرّ عینها و لا تحزن و لتعلم انّ وعد الله حقّ».(2) این وعده‌‌ى حق، همان رسالت بزرگ است که پس از چند سال تحقق یافت و مسیر تاریخ را تغییر داد.

نمونه‌‌ى دیگر، یادآورى قدرت فائقه‌‌ى الهى در سرکوب مهاجمان به بیت شریف است، که خداوند به وسیله‌‌ى پیامبر اعظم، براى تشویق مخاطبان، به امتثال امرِ: «فلیعبدوا ربّ هذا البیت»(3) به کار میبَرد و میفرماید: «أ لم یجعل کیدهم فى تضلیل».(4)
یا براى تقویت روحى پیامبر محبوبش و باور وعده‌‌ى : «ما ودّعک ربّک و ما قلى»،(5) از یادآورى نعمت معجزگون : «أ لم یجدک یتیما فأوى. و وجدک ضالّا فهدى» بهره میگیرد. و چنین نمونه‌‌هائى در قرآن بسیار است.
آن روز که اسلام در ایران پیروز شد و توانست دژ آمریکا و صهیونیزم را در یکى از حساسترین کشورهاى این منطقه‌‌ى بسیار حساس فتح کند، اهل عبرت و حکمت دانستند که اگر صبر و بصیرت را به کار گیرند، فتوحات دیگر پى‌‌درپى فرا خواهد رسید؛ و فرا رسید.

واقعیتهاى درخشان در جمهورى اسلامى که دشمنان ما بدان اعتراف میکنند، همه در سایه‌‌ى اعتماد به وعده‌‌ى الهى و صبر و مقاومت و استمداد از خداوند به دست آمده است. مردم ما همواره در برابر وسوسه‌‌ى ضعفائى که در مقاطع اضطراب‌‌انگیز، نداى: «انّا لمدرکون»(6) سر میدادند، نهیب زده‌‌اند که : «کلاّ انّ معى ربّى سیهدین».(7)

امروز این تجربه‌‌اى گرانبهاء در دسترس ملتهائى است که در برابر استکبار و استبداد قد علم کرده و توانسته‌‌اند حکومتهاى فاسد و گوش‌‌به‌‌فرمان و وابسته به آمریکا را سرنگون ساخته یا متزلزل کنند.

ایستادگى و صبر و بصر و اعتماد به وعده‌‌ى: «و لینصرنّ الله من ینصره انّ الله لقوىّ عزیز»(8) خواهد توانست این مسیر افتخار را تا رسیدن به قله‌‌ى تمدن اسلامى، در برابر امت اسلامى هموار کند.

اکنون در این جلسه‌‌ى مهم که جمعى از علماى امت از کشورها و مذاهب گوناگون اسلامى در آن حضور یافته‌‌اند، شایسته میدانم به بیان چند نکته‌‌ى لازم در مسائل بیدارى اسلامى بپردازم:

اولین مطلب آن است که نخستین امواج بیدارى در کشورهاى این منطقه که همزمان با آغاز ورود پیشقراولهاى استعمار آغاز شد، غالباً به وسیله‌‌ى علماى دین و مصلحان دینى پدید آمد. نام رهبران و شخصیتهاى برجسته چون سیدجمال‌‌الدین و محمد عبده و میرزاى شیرازى و آخوند خراسانى و محمود الحسن و محمدعلى و شیخ فضل‌‌الله و حاج آقا نورالله و ابوالاعلى مودودى و دهها روحانى معروف بزرگ و مجاهد و متنفذ از کشورهاى ایران و مصر و هند و عراق در صفحات تاریخ براى همیشه ثبت و ضبط است.

در دوران معاصر هم نام درخشان «امام خمینى» عظیم چون ستاره‌‌ى پرفروغى بر تارک انقلاب اسلامى ایران میدرخشد. در این میان، صدها عالم معروف و هزاران عالم غیرمعروف نیز، امروز و دیروز، نقش‌‌آفرین حوادث اصلاحىِ بزرگ و کوچک در کشورهاى گوناگون بوده‌‌اند. فهرست مصلحان دینى از قشرهاى غیرروحانى همچون حسن‌‌البناء و اقبال لاهورى نیز بلند و اعجاب‌‌انگیز است.

تجر به مرگ و زندگی در نوروز و طبیعت گردی 13 فروردین(سیر آفاق و انفس)

بنام خدا

تجربه مرگ و زندگی 1

در نوروز

 

و طبیعت گردی 13 فروردین

(سیر آفاق و انفس)

امروز 18 فروردین ماه 1392 است و 5 روز از  روز طبیعت می گذرد.

و نوروز بهانه ای برای سیر و سیاحت در زمین ومطالعه کیفیت تغییرات جوی، سماوی و زمینی و جهان هستی است(سیر در آفاق)

که از این مطالعه، فرصتی برای مطالعه  ی درونی(سیر انفسی) هر انسانی پیدا می شود.

سیر آفاق و انفس که در عرفان از آن یاد شده است، در این ایام برای هر صاحب دلی آسان می شود.

و هیچ بعید ندان که سیر درونی هر انسانی از سیر آفاق(سیر و سیاحت در جهان هستی) عجیب تر و عبرت آموز تر باشد، تا آنجا که حضرت امام علی سلام الله علیه جهان درون هر انسان را از جهان بیرونی بزرگتر ذکر کرده اند.

در تعطیلات نوروزی قصد مطالعه و تحقیق درمورد آیه ای از قرآن که زنده کردن مردگان را با زنده کردن زمین تشبیه کرده است، داشتم.

یک الگوی اقتصاد مقاومتی از جنس مردم شیراز (بخش دوم)

شهید فراحی

 یکی از الگو های اقتصاد مقاومتی،

 تولید ملی و کار و سرمایه ی ایرانی

 

در سالی که ولی امر مسلمین، اقتصاد مقاومتی را مطرح نموده اند،
 و از آنجا که وبلاگ استقلال فرهنگی،

الگوهای جهاد اقتصادی را مشعل های راه جامعه ی اسلامی  می داند
و هنر ما در شناسایی و ارزیابی و الگو پذیری از آنهاست.
هرچند دیر هنگام از این الگو پرده برداری می شود.

برای معرفی الگوهای اقتصاد مقاومتی،
باید از پرچم ها گفت
بله، باید گفت؛آن هم از خیل شهدایی
که  در راه حفظ دین و میهن 
تا پای جان مقاومت می کردند
و با اعتقاد به غیب در ایثارشان احساس خسارت نمی کردند،
 
برای شناخت این الگوها،
 نگاهی می اندازیم به تفسیر آیت الله العظمی مکارم شیرازی،
که ایشان از کلمه ی متقین در آیه 2 و 3 تفسیر زیر را

مرتبط با موضوع قصه ی ما ارائه داده اند

(منبع: از وبسایت http://tafsir.radioquran.ir/?part=menu&inc=menu&id=175
 رادیو قرآن(
در آیه 3 از سوره البقره خداوند
در توصیف متقین( ذَلِک الْکتَب لا رَیْب فِیهِ هُدًى لِّلْمُتَّقِینَ(البقره2)) می فرماید:


الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ
وَ یُقِیمُونَ الصلَوةَ
وَ ممَّا رَزَقْنَهُمْ یُنفِقُونَ  3 البقره


(پرهیزکاران)  آنها هستند که
به غیب (آنچه از حس پوشیده و پنهان است ) ایمان مى آورند،
و نماز را بر پا مى دارند
و از تمام نعمتها و مواهبى که به آنها روزى دادهایم انفاق مى کنند.

در تفسیر نمونه در صفحات 68 تا 75 در مورد پرهیزکاران آمده است که:

"علاوه بر ارتباط دائم با پروردگار رابطه نزدیک و مستمرى با خلق خدا دارند، و به همین دلیل سومین ویژگى آنها را قرآن چنین بیان مى کند (و از تمام مواهبى که به آنها روزى داده ایم انفاق مى کنند.)  " ومما رزقناهم ینفقون"

 

قابل توجه اینکه قرآن نمى گوید:

من اموالهم ینفقون (از اموالشان انفاق مى کنند)  بلکه مى گوید "مما رزقناهم " (از آنچه به آنها روزى دادیم) و به این ترتیب مساءله  "انفاق"  را آنچنان تعمیم مى دهد

که تمام مواهب مادى و معنوى را در بر مى گیرد.

بنابر این مردم پرهیزگار آنها هستند که نه تنها از اموال خود، بلکه از علم و عقل و دانش و نیروهاى جسمانى و مقام و موقعیت اجتماعى خود، و خلاصه از تمام سرمایه هاى خویش ‍ به آنها که نیاز دارند مى بخشند، بى آنکه انتظار پاداشى داشته باشند.

نکته دیگر اینکه : انفاق یک قانون عمومى در جهان آفرینش و مخصوصا در سازمان بدن هر موجود زنده است ، قلب انسان تنها براى خود کار نمى کند، بلکه از آنچه دارد به تمام سلولها انفاق مى کند، مغز و ریه و سایر دستگاه هاى بدن انسان ، همه از نتیجه کار خود دائما انفاق مى کنند، و اصولا زندگى دسته جمعى بدون انفاق مفهومى ندارد.

ارتباط با انسانها در حقیقت نتیجه ارتباط و پیوند با خدا است ، انسانى که به خدا پیوسته و به حکم جمله مما رزقناهم همه روزیها و مواهب را از خدا مى داند، نه از ناحیه خودش ، عطاى خداوند بزرگى مى داند که چند روزى این امانت را نزد او گذاشته ، نه تنها از انفاق و بخشش در راه او ناراحت نمى شود بلکه خوشحال است ، چرا که مال خدا را به بندگان او داده ، اما نتائج و برکات مادى و معنویش را براى خود خریده است ، این طرز تفکر، روح انسان را از بخل و حسد پاک مى کند، و جهان تنازع بقا را به دنیاى تعاون تبدیل مى سازد دنیائى که هر کس در آن خود را مدیون مى داند که از مواهبى که دارد در اختیار همه نیازمندان بگذارد، همچون آفتاب نورافشانى کند بى آنکه انتظار پاداشى داشته باشد.

جالب اینکه در حدیثى از امام صادق (علیه السلام ) مى خوانیم که در تفسیر جمله و مما رزقناهم ینفقون فرمود: ان معناه و مما علمناهم یبثون": مفهوم آن این است از علوم و دانشهائى که به آنها تعلیم داده ایم نشر مى دهند، و به نیازمندان مى آموزند. "

بدیهى است مفهوم این سخن آن نیست که انفاق مخصوص به علم است ، بلکه چون غالبا نظرها در مساءله انفاق متوجه انفاق مالى مى شود امام با ذکر این نوع انفاق معنوى مى خواهد گستردگى مفهوم انفاق را روشن سازد.

ضمنا از اینجا به خوبى روشن که انفاق در آیه مورد بحث خصوص زکات واجب، یا اعم از زکات واجب و مستحب نیست، بلکه معنى وسیعى دارد که هر گونه کمک بلاعوضى را در بر مى گیرد."  *

---

*برگرفته شده از تفسیر نمونه  ، جلد1، صفحه 68 تا  75

 
تا اینجای کار اشاره ای به توصیف پرهیزکاران داشتیم
 
اکنون اگر به تاریخ اسلام و الگوهای معصوم اشاره کنیم ممکن است گفته شود که آنها کجا و ما کجا؟ ما که معصوم نیستیم؛
و اگر شهدای معاصر را اسطوره های دست نایافتنی بدانیم
باز هم در الگو پذیری از آنها ممکن است بهانه تراشی کنیم
و بگوییم که این اسطوره ها، دور از دسترس هستند.

اما در این مسیر  الگوهایی از جنس همین مردم فعلی شیراز
برای زندگی مؤمنانه  وجود دارند
که با  شما از شهید فراحی،
نمونه ای برجسته از  این الگوها خواهیم گفت؛
 
با شهید فراحی گام به گام در ایمان و عمل به آیه 2 و 3 سوره الیقره آشنا  می شویم.

در دنیایی که خیلی ها همه ی ارتباطات خود را با دیگران سود انگارانه تعریف می کنند و مزد می طلبند، سخن گفتن از انفاق و بخشش از همه ی داشته هایشان شاید در نوع خود جدید باشد، اما حقیقت دارد.

گرچه در تفسیر راهنما تالیف آیه الله هاشمی رفسنجانی

  http://www.hashemirafsanjani.ir/fa/tafsir/1046

مفسر محترم در نکات هفتم و هشتم مرتبط با این آیه

با اشاره به کلمه ی مِن  و ما در مِما رزقناهم آورده است که:

"الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ وَیُقِیمُونَ الصَّلاةَ

وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنفِقُونَ

همانان که به غیب ایمان می آورند و نماز به پا می دارند

و از آنچه به آنها عطا کرده ایم انفاق می کنند.

 

از هدفهای یادآوری این حقیقت (خدادادی بودن داراییها)،

در بیان لزوم انفاق، تسهیل امر انفاق و ایجاد روحیه انفاق گری در انسانهاست.

 

7 ـ انفاق محدود به امکانات و داراییهای خاصی نیست.

و مما رزقنهم ینفقون

برداشت فوق با توجّه به کلمه «ما» (آنچه) ـ که افاده معنای شمول و عموم دارد ـ استفاده شده است.

 

8 ـ انفاق نکردن همه داراییها، توصیه خداوند به انفاق کنندگان

و مما رزقنهم ینفقون

برداشت فوق بر این اساس است که «من» در «مما» (من ما) به معنای «بعض» باشد.

بنابراین «مما رزقناهم ...»; یعنی تقوا پیشگان

بخشی از داراییهایشان را انفاق می کنند."

به هر حال چه بخشش از همه ی داشته ها
و چه بخشش از بخشی از دارایی و داشته ها
در دنیای مبتنی بر سود و فایده
پشتوانه ی اعتقادی محکمی می خواهد
که شهید فراحی در این مسیر مثال زدنی است.