اول اردیبهشت روز بزرگداشت شیخ اجل "مصلح ‏الدین سعدی شیرازی"

سعدیا مرد نکو نام نمیرد هرگز

مرده آن است که نامش به نکویی نبرند

اول اردیبهشت

یاد روز سعدی شیرازی

در نسخه اول نرم افزار روشمار مرکز پژوهش های صدا و سیما برای روز اول اردیبهشت، آمده است:

 

عنوان مناسبت:

روز بزرگداشت شیخ اجل "مصلح‏ الدین سعدی شیرازی"

-------------------------------------------------------

 

شرح مناسبت:

 

شیخ مصلح الدین سعدی شیرازی در حدود سال 606 ق

در میان خاندانی از عالمان دین در شیراز ولادت یافت.

وی در اوان جوانی برای تحصیل علوم ادبی و دینی راهی نظامیه بغداد شد

و سپس به عراق و شام و حجاز سفرکرد.

سعدی در اواسط قرن هفتم به شیراز بازگشت و منظومه حِکمی بوستان را در سال 655 ق

و گلستان را در مواعظ و حِکم به نثر مُسجّع

و آمیخته با قطعات اشعار دل‏انگیز در سال 656 ق، نگاشت.

وی از آن پس، قسمت عمده عمر خود را در زادگاه خود گذراند

تا این که در سال 691 ق در 85 سالگی درگذشت و در خانقاه خود به خاک سپرده شد.

در سخن سعدی، غزل عاشقانه آخرین حد لطافت و زیبایی را درک کرده

و لطیف‏ترین معانی در ساده‏ترین، فصیح‏ترین و کامل‏ترین الفاظ آمده است.

سعدی در حکمت و موعظه و ایراد حِکَم و امثال از هر شاعر پارسی گوی موفق‏تر است

و نثر مزین و آراسته و شیرین و جذاب او در گلستان،

بهترین نمنونه نثرهای فصیح فارسی می‏باشد.

در جمهوری اسلامی ایران،

اول اردیبهشت به عنوان روز سعدی نامگذاری شده است

که همه ساله در مراسم‏های ویژه، گرامی داشته می‏شود.

-------------------------------------------------------

اما بزرگداشت این روز چه دخلی به ما و شما یا به وبلاگ استقلال فرهنگی دارد؟

این که سعدی مسلمان شیرازی فارسی ایرانی است، چه سودی برای ما یا احتمالا چه زیانی برای ما دارد؟!

باید دید سعدی کیست و چه وجه امتیازی دارد که یاد روز او اهمیت پیدا می کند.

آیا بزرگداشت سعدی، امتیازی برای سعدی است یا فرصتی برای ما؟

اگر چه سعدی خود در وصف نکو نامان سروده که:

سعدیا مرد نکو نام نمیرد هرگز

مرده آن است که نامش به نکویی نبرند

فروردین 1392 را پشت سر می گذاریم و با یک عالمه فرهنگ و تمدن، هنوز که هنوز است، خیلی با ریشه های خود فاصله داریم.

در میان ما هستند نکونامانی که گوی سبقت را از یکدیگر می ربایند و در این هیچ شکی نیست.

ما اما هیچ فکر کرده ایم که کجای کاریم؟

گرچه ذکر خوبی دیگران برابر آموزه های آسمانی، ما را در پاداش آنان سهیم می کند،

اما یرای مردمی که نیکنامانی چون: سعدی، حافظ و صدرا را در شیراز و مولوی، فردوسی، فارابی و ابن سینا را شهره ی جهان دارد، هنوز بیش از اینها فرصت استفاده  وجود دارد.

بسیاری از احساس های نا خوشایند در زندگی ما، بخاطر فاصله از داشته های فرهنگیمان است.

بینش و معرفتی که این بزرگان فرهنگ و ادب ایران از آموزه های آسمانی اسلام ناب محمدی برای ما به ارمغان آورده اند، هنوز گنج سر به مهری است، که نه فقط مردم مسلمان منطقه که بشریت قرن بیست و یکم، نیازمند آن است.

اگر چه آیات آسمانی قرآن کریم و احادیث قدسی که از جانب معصومین به ما رسیده اند کم نیست، اما همین آیات و احادیث قدسی نیز با کمک پیامبر خاتم و اهل بیت پاکش تأویل و تفسیر می شوند تا ما با مقصد نازل کننده وحی، آشنا شویم.

و بزرگان فرهنگ و ادب و معرفت نظیر سعدی و حافظ و صدرا و ابن سینا، نیز واسطه ای برای روان کردن فهم و درک آیات الهی برای ما هستند.

چقدر آیات و احادیثی که در قالب هنر و بویژه شعر جزء لا ینفک زندگی روزمره ما و در ناخودآگاه ما نهادینه شده اند.

بنی آدم اعضای یکدیگرند

که در آفرینش ز یک دیگرند

چو عضوی بدرد آورد روزگار

دگر عضو ها را نماند قرار

و حافظ خوانی و سعدی خوانی و شاهنامه خوانی در فرهنگ ما برای همین بهره گیری ها و روزی خواری های معنوی بوده است که هنوز به این روش نیازمندیم.

هویت ما در ادبیات و فرهنگ ما به صورت یک گنج پنهان شده و نگهداری شده است.

این گنج در اختیار ماست،

تا به فراخور حال،

به استخراج آن بپردازیم.

روزی به پرده خوانی وروزی به حافظ خوانی

و دیگر روز به نمایش و

واپسین روز به فیلم و سریال.

مهم این است که بدانیم که

ما ملتی ریشه دار و کهن هستیم

که برای پذیرش ندای آسمان،

تکبر نکردیم

و گرچه دختر زنده به گور نمی شد در دیار ما

اما استعداد های دختر و پسر دیارمان زنده به گور می شد

چرا که دانش اندوزی در ایرانمان فراگیر نبود

و زندگی طبقاتی پیش از اسلام در وطنمان،

به طبقات مردم اجازه ی جابجایی نمی داد.

با ظهور محمد رسول الله که درود خدا بر او و خاندان پاکش باد،

و رسیدن آیات آسمانی دین او با ایران زمین

و حدیث نبوی او که:

"طلب العلم فرضه علی کل مسلم و مسلمه"

که دانش آموزی را بر هر مرد و زن مسلمان فریضه ی واجب کرد؛

و احادیث دیگرش

چنان شوری در ایرانیان ستمدیده یِ زندگیِ طبقاتی، آفرید که

آن شور و آن احساس

زمینه پذیرش بدون مقاومت آیین پاک محمدی شد.

و سرآمدان فرهنگ و ادب پارسی

از درون جوشیدند

و به استقبال عدالت محمدی در حق مسلم دانش اندوزی رفتند:

 

چنین گفته پیغمبر راستگوی

ز گهواره تا گور دانش بجوی

 

توانا بود هر که دانا بود

ز دانش دل پیر برنا بود

 

و این قصه سر دراز دارد.

آری در سرزمین ما ایرانیان، دختر زنده به گور نمی کردند،

 اما استعداد علم آموزی پسر و دختر و زن و مرد کهن بوم ما

دیرگاهی زنده به گورِ زندگیِ طبقاتیِ سلاطین و طبقاتِ حاکم شده بود

و با رسیدن صدای اسلام

و پیام اسلام

که مطابق فطرت انسانها بود،

خیلی زود از خود واکنش مثبت نشان داد

تا جایی که

همین پیامبر خاتم

در وصف مردم آزاد شده ی ایران زمین

زیبا ترین جمله ی خود را

سرودند

که

دانش

اگر در ثریا هم باشد

مردانی از سرزمین پارس

بدان دست خواهند یافت.

 

و برای این وصف نبوی همین بس که

 امروز ایران اسلامی پیشتاز عرصه های علمی 

در نانو، ژنتیک، شیمی، هوا فضا، و هسته ای

علاوه بر علوم و معارف عقلی و عرفانی شده است.

و این خود از معجزات کلام آخرین پیامبر خداست

تا نظر شما میهمان فرهیخته ی وبلاگ استقلال فرهنگی چه باشد؟!....