به بهانه ی هفته ی دفاع مقدس

قصه ی جنگ تحمیلی

شما که عاشق سربلندى ایران اسلامى هستید

و خود را سرباز اسلام میدانید

و همین طور هم هست،

براى ساختن آینده مسئولیت بزرگى بر دوش دارید.

 این خصوصیت یک مکتب صادق و حقیقى و واقع بین است.

همه مسئولند.

جوان هم که در عنفوان شکوفائى استعدادهاست،

جزو مسئولان است؛

مسئولیت فقط مال پیران و میان سالان نیست،

 بلکه میتوان با یک نگاهى گفت که

جوان مسئولیت سنگین ترى دارد؛

چرا؟

چون توانائى جوان، شکوفائى جوان، نیروى جوان بیش از دیگران است.

جوان باید

در درون خود،

 در دل خود،

در وجدان خود احساس کند که

 نسبت به آینده ى این کشور،

آینده ى این ملت،

 آینده ى این تاریخ،

مسئولیت دارد.

همین احساس مسئولیت بود که

در دوران دفاع مقدس، اکثر جوان هاى متعهد را به میدان دفاع کشاند

.

جوان ها میتوانستند

 توى خانه هاى خودشان،

 زیر سایه ى پدرها و مادرها

 و ناز و نوازش آن ها بمانند؛

نه در زمستان ها در کوههاى برف آلود و سر به فلک کشیده ى غرب،

نه در تابستان ها در بیابان هاى تفتیده ى خوزستان حاضر نشوند

و راحت باشند؛

 اما احساس مسئولیت نگذاشت دنبال راحتى باشند.

 آن ها توى میدان آمدند

و نتیجه، یک نتیجه ى معجزآسا شد.

من مشتاقم که

جوان هاى ما

قصه ى جنگ تحمیلى هشت ساله را بدانند که چه بود.

 این را بارها گفته ایم؛

افراد هم گفته اند و تشریح کرده اند؛اما

 یک نگاه کلان به این هشت سال،

با اطلاع از جزئیاتى که وجود داشته است،

خیلى براى برنامه ریزى آینده ى جوان در روزگار ما مهم است.

خوشبختانه کتابهاى خوبى هم نوشته شده است.

من با اینکه وقت زیادى ندارم،

 بسیارى از کتابهائى را که در باب مسائل دفاع مقدس هست،

نگاه میکنم؛ براى خود من مفید است.

 این کتابها را بخوانید، بدانید، ببینید؛

شرح حال این جوان هاى برجسته را بشناسید...

در جنگ هشت ساله

که در واقع همه ى نیروهاى مسلطِ

دنیاى آن روز - چه شوروىِ آن روز،

چه آمریکاى آن روز،

چه فرانسه ى آن روز،

 چه بلوک شرق اروپائى آن روز،

چه کشورهاى مرتجع منطقه - با هم

همدست شده بودند

و به رژیم بعثى

 پول

 و نیرو

و اطلاعات

 و سلاح تزریق میکردند،

در مقابل کشور

 و ملتى قرار گرفتند که

 آنچه داشت، عبارت بود از

 اراده و ایمان.

سلاح نداشت،

 مهمات نداشت،

اطلاعات کافى و وافى نداشت؛

 اما ایمان،

آن ها را مثل پولاد،

مثل صخره استوار کرده بود.

 این دو جناح متفاوت

با هم مواجه شدند

و این جناح بر آن جناح غلبه کرد.

یعنى نیروى ایمان ملت ایران

 بر آن نیروى عظیم و گسترده - که

پول

و اطلاعات

 و سلاح

و تجهیزات

 و همه چى در اختیار داشت - غالب و پیروز شد.

 این، احساس مسئولیت بود.

 قبل از ماجراى جنگ تحمیلى هم،

در خود ماجراى انقلاب،

اراده ى جوان ها، احساس مسئولیت جوان ها،

این معجزه ى بزرگ تاریخى را آفرید

که سنگر و قلعه ى مستحکم استکبار

در این منطقه - یعنى رژیم پادشاهى ایران - را

همین دستهاى استوار و مؤمن فرو ریختند

و یک نظام مردمى و اسلامى بر پا کردند.

احساس مسئولیت این است.

 فرداى این کشور،

فرداى این ملت،

به احساس مسئولیت امروز شما نیازمند است.

احساس مسئولیت کنید که چه بشود؟

که خود را بسازید؛

از لحاظ علمى بسازید،

از لحاظ ایمان و تقوا بسازید،

بصیرت خودتان را زیاد کنید،

آگاهى هاى خودتان را

نسبت به امروز

و دیروز

و فردا افزایش بدهید.

ده سال دیگر،

دوازده سال دیگر،

همه ى شما جمعیتى که اینجا هستید

و نظائر شما در سرتاسر کشور،

جوانان تحصیل کرده اى هستند

که وارد میدان عرصه ى زندگى ملت ایران خواهند شد

و بسیارى از شماها مسئولیتهائى در اختیارتان خواهد بود.

رؤساى جمهور آینده،

وزراى آینده، مدیران آینده

و برجستگان گوناگون بخشهاى مختلف آینده - آن کسانى

که طراحند،

برنامه ریزند،

متفکرند،

تئوریسین اداره ى کشور هستند - از میان شماها

پدید مى آیند؛

از میان شماها برمیخیزند.

این مدیران و این برنامه ریزان،

هم باید عالم باشند،

هم به معناى حقیقى کلمه باید

متدین،

پاکدامن

و بصیر باشند.

این نمیشود،

مگر اینکه شما

از حالا خودتان را آماده کنید....

... باید خودتان را آماده کنید.

این راهى که این ملت در پیش گرفته است،

راهى نیست که به این زودى ها به پایان برسد؛

راه اعتلاى یک ملت است؛

راه جبران عقب افتادگى هاى یکى دو قرن اخیر است.

..این بسیار مهم است

که شما

امروز خودتان را

آماده کنید

براى فردا.

منبع:  www.leader.ir